வட்டால மரம்

பள்ளி விட்டு வரும்போது

பாதி வழியில்

எட்டு திசையும் நிழல் பரப்பும்

இராட்சதக் குடை .

ஒற்றைப் பெருங்கால் பச்சைக் கிளி .

எதிர்க்கரை வாய்க்காலில்

நிழலை மிதக்க விடும்

ஆயிரங் கை அரக்கன் .

முதுகுச்சுமை இறக்கி ,

மாலை வெயில் தகர்க்க

ஐந்து நிமிடங்கள் .

தரை தொடும்

கூந்தல் ஊஞ்சல்களில்

மேலும் பத்து நிமிடங்கள் .

எட்டாவது முடிக்கும் வரை

இரவு நேரப் பூதமது .

வேர் விட்டு

இலை பரப்பி , கனிந்து

விதை சிதறி

இருபது வருடம் கழித்துத்

திரும்பிய போது

வட்டால மரமில்லை அங்கு

ஆயினும்

தோராயமாய் இடம் தேடி

நின்றபோது

இருபது வருட வெயிலும்

காணாமல் போனது .

கணையாழி ஜனவரி 1994 இதழில் வெளிவந்த எனது முதல் கவிதை – முதலில் எழுதியது இல்லை ... முதலில் வெளியானது .

நன்றி கணையாழி .