செங்காத்து இதழில் மூவடிகள் மூன்று .

எளிதாகக் கிடைக்கும்

பொழுது போக்கிற்கு

இலவச வரிவிதிப்பு குழந்தை .

அனைவருக்கும் வீடு கட்டித்தர

முயற்சிக்கட்டும் ஒரு மரமல்ல

தோப்பையே உருவாக்குவோம் .

காடுகளழித்து நாடுகளாக்கும்

மனிதன் மிருகமாவதை

தடுப்பதுதான் எப்படி ... ?

[ செங்காத்து . செப்டம்பர் – அக்டோபர் 2014 ]

தீர்வு

தீர்வு

உளிகளின் மன உளைச்சலால்

சிதைந்து போன

சிற்பங்களின் சிதறல்கள் .

தூரிகைகளின் கோபத்தால்

கலைந்து போன

ஓவியத்தின் கோடுகள் .

வார்த்தைகளின் குழப்பத்தால்

பாதியில் நின்று போன

கவிதை வரிகள் .

நரம்புகள் முறுக்கிக் கொண்டதால்

ஸ்வரம் தவறிய சங்கீதங்கள் .

தோலில் துளை விழுந்ததால்

தடுமாறிய தாளங்கள் .

எல்லாவற்றையும் வாரி அள்ளி

தெருவோரத் தொட்டியில்

போட்ட பின்பு

மேலும் அதிகமாக ஒளிரத்

தொடங்கியது

வானத்து நிலா .

[ கணையாழி மே 2014 ]

ஓயாத அலைகள்

ஓயாத அலைகள் .

அலைகள் ஓய்வதற்காக

காத்திருக்கிறேன்

ஆனால் 

அலைகள் நான்

ஓய்வதற்காக

இயங்கிக் கொண்டே இருக்கின்றன .

சங்கப் புலவன் மன்னிப்பானாக

சங்கப் புலவன் மன்னிப்பானாக .

யாயும் ஞாயும் யாரா கியரோ

எந்தையும் நுந்தையும் எம்முறைக் கேளிர்

யானும் நீயும் எவ்வழி யறிதும்

உந்தன் சம்பளமும் எந்தன் வருவாயும்

நுந்தை தந்த பெரும் சீரும்

செம்புலப் பெயல் நீர் போல

தாம் கலந்தனவே .

பிம்பம் .

பிம்பம் .

கண்ணாடியில் முகம் பார்க்காமலே

கழிந்து போன காலம் நிறைய உண்டு .

வகிடெடுக்கும் வழக்கம் இல்லாததால்

தலை வாரவும் கண்ணாடி பார்த்ததில்லை .

அகத்தின் அழகு தெரிந்து விடுமோவென்ற

அச்சத்தினாலும் இருந்திருக்கலாம் .

முகமில்லை அகமென்று

உணர்ந்த பின்னும்

ஏனோ கண்ணாடி பார்க்கத்

தோன்றவேயில்லை .

எனினும்

முகம் காணும் வேட்கையில்

கண்ணாடி பார்க்கும் ஆசை

வந்த போது

முகம் தொலைந்து போயிருந்தது .

இப்போதோ

தெளிவான நீரில் கூட

தொலைந்து போன

முகம் தேடும் மனம் .

[ புதுப்புனல் அக்டோபர் 2014 ]

படையல்

படையல்

வாழ்ந்த போது

வழங்கத் தவறிய

அத்தனையும் அளித்தாயிற்று

அப்பாவாகவும் அம்மாவாகவும்

உருவகப் படுத்திய

வேட்டிக்கும் சேலைக்கும் .

கவிச்சூரியனில் கவிதை மூன்று

காலனுக்கும் ஆசை

கவியரசரின்

கவிதை கேட்க .

உலகில் உள்ளோர்

அனைவருக்கும் உணவு

அதுவே நம் கனவு .

வாழ்க்கையிலும் தேவை

வார்த்தைகளிலும் தேவை

சிக்கனம் .

கவிச்சூரியன் ஐக்கூ மின் இதழ் 26 [ அக்டோபர் 16 - 31 , 2014 ]

பாட்டியின் பாம்படம் .

பாட்டியின் பாம்படம் .         சிறுகதை  -  சுப்ரா 

ஓவியம்  - மருது .

   

பூவரச மரத்து நிழல் இதமாக இருந்தது . முத்தையா பனியனுக்கு மேல் போட்டிருந்த துண்டை உதறி முகத்தைத் துடைத்துக் கொண்டான் .

களத்து மேட்டு மூலையில் பூவரச மரத்தின் அடியில் இருந்த திண்டின் மீது துண்டை விரித்து உட்கார்ந்தான்  .

“ என்ன முத்தையா ! இந்த வருஷம் வெளைச்சல் எப்படி ? “

மண் சுவருக்கு மறுபுறம் கந்தசாமி நின்று கொண்டிருந்தார் .

“ நல்ல வெளைச்சல்தான் அண்ணாச்சி . எனக்கு வெவரம் தெரிஞ்சு இத்தனை மேனி போனதில்லை . இந்த வருஷம் தண்ணி நல்ல நேரத்தில விட்டான் . உரமும் நல்லா புடிச்சுகிச்சு “

“ வெலையும் எக்கச்சக்கமா இருக்குதாம் . நல்ல பார்ட்டியா பார்த்துப் போடு . சவத்துப் பயலுவ ஏமாத்திடுவானுக . “

கந்தசாமி போய் விட்டார் . முத்தையாவுக்கு அப்பா ஞாபகம் வந்தது.

” முத்தையா ! மழை இல்லாம பூமியில வெளைச்சல் சரியில்லைன்னு வித்துடாதே . என்னைக்காவது ஒருநாள் அள்ளித் தரும்.“ அப்பா அடிக்கடி கூறுவார் .

அந்த வருடத்து அமோக விளைச்சலைப் பார்க்க அப்பா இல்லாமல் போய் விட்டாரே என்று நினைத்தான் . அப்பாவின் நினைவில் மனம் கனமாகிப் போனது .

முத்தையாவையும் தம்பி பழனியையும் உட்கார வைத்து பரிமாறினாள் லட்சுமி . சாப்பிட்டு விட்டு வாசலில் கட்டிலில் உட்கார்ந்து பேசிக் கொண்டிருந்த போது கண்ணம்மா ஆச்சி வந்தாள் . முதையாவின் தந்தை வழிப் பாட்டி .

“ ஆச்சி , எங்க போயிட்டு வாறே ? “

“ கோவிலுக்குப் போனன்டா முத்தையா . கூட யாரு பழநியா ? மூதேவி , கீழே இறங்கி உட்காருலே . அண்ணாச்சிக்கு சமமா உட்காருவியோ ? “

“ இருக்கட்டும் ஆச்சி . நீ உட்காருபழநி . ஆச்சி ! இந்த வருஷம் நல்ல வெளைச்சல் . நாளைக்கு நெல்லை வித்ததும் முதல்ல ஒனக்கு தங்கத்துல ஒரு ஜோடி பாம்படம் செஞ்சுடலாம் . ”

“ அது கிடக்கட்டும் . முதல்ல லட்சுமிக்கு ஒரு சங்கிலி செஞ்சு போடு . எனக்கென்னா கெழவி . “ ஆச்சியின் வார்த்தைகளை மீறி அவளுடைய சந்தோஷம் வெளிப்பட்டது .

“ அதையும் பண்ணிடலாம் . “

பாட்டி உள்ளே போய் விட்டாள் .

நெல் விற்ற பணத்தை முத்தையா எண்ணிப் பார்த்தான் . எட்டாயிரம் இருந்தது .

“ பழநி ! நீ போய் ஆசாரியை வரச் சொல்லிடு . ஆச்சிக்கு பாம்படமும் லட்சுமிக்கு செயினும் செய்யணும் . டவுனுக்குப் போய் தங்கம் வாங்கியாந்திடலாம் . “

தனது ரொம்ப நாளைய ஆசை நிறைவேறப் போகிறது என்ற எண்ணத்தில் ஆச்சி ரொம்ப சந்தோஷமாக இருந்தாள் .

“ உங்க அப்பங்கிட்ட சொல்லி சொல்லி சலிச்சுப் போயிட்டேன். அவனைச் சொல்லியும் குத்தமில்லை . வந்த காசு வீட்டு செலவுக்கே சரியாப் போச்சு . மிஞ்சினாத்தானே தங்கத்தில பாம்படமும் ஒட்டியாணமும் . ஏதோ இப்பவாவது நேரம் வந்துச்சே . “

முதையாவிற்கும் சந்தோஷமாக இருந்தது . ஆச்சியின் வெகுநாளைய ஆசையை நிறைவேற்றி வைக்கப் போகும் சந்தோஷம் .

இரண்டு நாட்களும் ஆச்சியின் பேச்சு முழுவதும் தங்கப் பாம்படங்களைப் பற்றிதான் . மூன்றாம் நாள் ஆசாரி பாம்படங்களை காகிதத்தில் பொதிந்து கொண்டு வந்தார் . காகிதத்தைப் பிரித்து பாம்படங்களைக் காட்டியதும் ஆச்சியின் உற்சாகம் உச்சத்தை அடைந்து விட்டது .

“ என்னம்மா மின்னுது பாரேன் ! ஏ அப்பா ! தங்கம் நயம்தான் . என்னமா ஜொலிக்குது ! “

பழைய பித்தளைப் பாம்படங்களை கழற்றி விட்டு ஆச்சியின் காதுகளில் தங்கப் பாம்படங்களை மாட்டி விட்டாள் லட்சுமி . கண்ணாடியைக் கொண்டு வந்து காட்டினாள் . பாட்டி மின்னும் பாம்படங்களை கண்ணாடியில் பார்த்து பூரித்துப் போனாள் . காதுகளையும் பாம்படங்களையும் மாறி மாறி தடவி விட்டுக் கொண்டாள் .

ஆச்சி பக்கத்தில் உள்ள ஒவ்வொரு வீட்டிற்கும் போய் தங்கப் பாம்படங்களை காட்டி வரப் போய் விட்டாள் . ஊரிலேயே முதல் தங்கப் பாம்படங்கள் என்ற பெருமையோடு .

அன்று இரவு முத்தையாவும் பழநியும் வேலையை முடித்துக் கொண்டு வீட்டிற்குள் நுழையும் போதே ஆச்சியின் குரல் கேட்டது . கூட இரண்டு மூன்று பெண்கள் நின்று கொண்டிருந்தார்கள் . பக்கத்தில் லட்சுமியும் நின்றாள் .

முத்தையாவைக் கண்டதும் ஆச்சியின் குரலில் சோகமும் , எரிச்சலும் அதிகமாயின .

“ முத்தையா ! கேட்டியாலே அநியாயத்தை . நீ ஆசையா வாங்கிப் போட்ட பாம்படத்தை எந்த சண்டாளப் பாவியோ அவுத்துட்டுப் போயிட்டாம்ல . அம்மன் அவனைச் சும்மா விட மாட்டா . அவன் கை புளுத்துப் போகும் . காலு மடங்கிப் போகும் . “

வடக்குத் தெருவில் இருந்த சொந்தக்காரர்களிடம் பாம்படத்தைக் காட்டுவதற்காக போய் விட்டுத் திரும்பும் போது பனையன் மடம் அருகில் ஆச்சியை யாரோ ஒருவன் வழிமறித்து மிரட்டி பாம்படங்களை கழற்றிக் கொண்டு ஓடி விட்டிருக்கிறான் .

ஆச்சியின் புலம்பல் அதிகமானது .

“ சரி ஆச்சி விடு , போனது போனதுதான் . நல்ல வேளை காதோட சேர்த்து பிய்க்காம விட்டானே . நாளைக்கு நம்ம ஆளுங்களை விட்டுத் தேடச் சொல்லுவோம் . திருட்டுப் பய அகப்படாமலா போயிடப் போறான்?”

கட்டிலில் வந்து படுத்தான் முத்தையா . பாம்படம் போனதை விட ஆச்சியின் வருத்தம்தான் முத்தையாவை அதிகமாக பாதித்திருந்தது .

கட்டிலில் படுத்ததும் தூக்கம் வரவில்லை . உள்ளே ஆச்சியின் குரல் கேட்டுக் கொண்டிருந்தது . திருடனை பலவிதமாக திட்டிக் கொண்டிருந்தாள் .

முத்தையாவின் எண்ணங்கள் வேறு திசையில் ஓடின . எழுந்து உட்கார்ந்தான் . பக்கத்தில் கீழே பாய் விரித்து சாய்ந்திருந்த பழநியும்  எழுந்து உட்கார்ந்தான் .

“ அண்ணாச்சி ! ஆச்சி பாம்படத்தை திருடினது யாரா இருக்கும் ? “

“ தெரியலடா பழநி ! ஆனா ஒண்ணு கவனிச்சியா . இந்த வருஷம் நல்ல வெளைச்சல் . அதனால நம்ப பொருளாதார நெலைமை ஆச்சிக்குத் தங்கத்துல பாம்படம் செஞ்சு போடற அளவுக்கு உயர்ந்திருக்கு . இந்த வருட வருமானத்தில் அது ஒரு சின்ன செலவுதான் . ஆனா அந்த அரைக்காப் பவுன் பாம்படத்தைத் திருடித்தான் சாப்பிடனும்கற அளவுக்கு நாட்டில சில பேரோட பொருளாதார நிலைமை மோசமா இருக்கு பார்த்தியா ? “

“ அது எப்படி அண்ணாச்சி ? திருடறவன் உடலை வருத்தி உழைக்கச் சோம்பேறித்தனம் பட்டு திமிறிலதான திருடறான் . “

“ திருடறது தப்புதாண்டா பழநி . ஆனா இப்படி ஒரு கிழவியோட அரைக்காப் பவுன் பாம்படத்தை ஒருத்தன் திருடுறான்னா அவனோட சந்தர்ப்ப சூழ்நிலைங்க ரொம்ப மோசமாத்தான் இருக்கணும் . வேற வழியில்லாமத்தான் தப்பு பண்றான்ணு தோணுது . உழைச்சு சாப்பிட வாய்ப்பே கெடைக்காதவனா இருக்கலாம் . இப்படி சின்னத் திருட்டில ஆரம்பிச்சு பெரிய திருட்டுக்குப் போகும் போது வேணும்னா அது அவனோட தப்புங்கலாம் . திமிருங்கலாம் . ஆனா இது ... “

முத்தையா பேச்சைத் தொடர்ந்து சிந்தனையில் ஆழ்ந்து போனான் . ஒரு பெருமூச்சு வெளிவந்தது . ஆச்சியின் குரல்தான் மெளனத்தை கலைத்தது .

“ முத்தையா ! நாளைக்கு அம்மன் கோவில் பூசாரிகிட்ட மைபோட்டுப் பார்க்கணும்ல . “

சற்றுமுன் பழநியிடம் பேசியவை ஞாபகம் வந்தது . ஆச்சியிடம் அதையெல்லாம் சொன்னால் புரியாது . அவளைச் சமாதானப் படுத்த ஒரே ஒரு வழிதான் தோன்றியது .

“ சரி ஆச்சி . பாத்துடுவோம் . அது கெடைச்சதுன்னா பார்ப்போம் .     இல்லாட்டி ஆசாரிகிட்ட சொல்லி புதுசா வேற ஒரு ஜோடி செஞ்சிடுவோம்.” 

கொஞ்ச நேரத்தில் ஆச்சி தூங்கி விட்டாள் .

----------- -------------- --------------- --------------

அக்டோபர் 06 – 12 , 1989 தேதியிட்ட பாக்யா வார இதழில் வெளி வந்த எனது சிறுகதை .

----------- ------------- ------------ -----------------

 

பண்ட மாற்று .

பண்ட மாற்று .

மதுரை வீரனுக்கு

சுருட்டும் சாராயமும் .

மரத்தடி விநாயகருக்கு

நெய் கலந்த வெண்பொங்கல் .

முழிக்கும் முனியப்பனுக்கு

கொளுத்த கிடா .

நாக்கு துருத்திய காளியாத்தாவுக்கு

நல்ல நாட்டுக் கோழி .

களத்தடிப் பெருமாளுக்கு

தாளித்த தயிர்ச் சாதமும்

கொண்டைக் கடலை சுண்டலும் .

சாமிகள் விரும்புவதைப்

படைத்தாயிற்று .

அவரவர் விரும்புவது

அவரவர்க்கு கிடைக்குமென்ற

நம்பிக்கையில் .

[ புதுப்புனல் செப்டம்பர் 2014 ]

இந்தத் தடவையாவது ...

இந்தத் தடவையாவது ...

“ கொஞ்சம் இருண்ணே . இன்னும் ஒரு டிக்கெட் வரலை . ரிசர்வ் பண்ணது . அஞ்சு நிமிஷம் இருக்கில்ல . பார்த்துட்டுப் புறப்படுவோம் . “ என்றார் நடத்துனர் .

நடத்துனர் அனுமதித்த ஐந்து நிமிடம் முடிந்ததும் ஓட்டுனர் வண்டியை பின்னால் ஓட விட்டு நகர்த்தினார் .

அந்த இளைஞன் ஒரு பெட்டியைத் தூக்கியவாறு திருவள்ளுவரை நோக்கி ஓடி வந்தான் . பெட்டி கனமானதுதான் .

பஸ்ஸில் ஏறியவன் மருதுவின் பெட்டிக்கு அருகில் காலியாக இருந்த இடத்தில் பெட்டியை வைத்தான் . மருதுவின் பக்கத்தில் உட்கார்ந்து கொண்டு மருதுவைப் பார்த்துப் புன்னகைத்தான் .

மருதுவின் பார்வை அவன் பெட்டியின் மீது பாய்ந்தது . இரண்டு பெட்டிகளும் ஒரே மாடல் . ஒரே கலர் . நடுவில் கூடுதல் பூட்டு வைத்த மாடல் . இரண்டிலும் ஒரே மாதிரி பளபளா .

மருது தீர்மானித்து விட்டான் . இந்த தடவை எப்படியாவது பெட்டியை மாற்றிவிட வேண்டும் .

நடத்துனர் எல்லா டிக்கெட்டுகளையும் பார்த்துவிட்டு விளக்கை அணைத்ததுமே பக்கத்து ஸீட் வாலிபன் சாய்ந்து தூங்கி விட்டான் .

மருதுவுக்குத் தூக்கம் வரவில்லை . சிந்தனை முழுவதும் பெட்டியை மாற்றுவதிலேயே இருந்தது .

பெட்டியை மாற்றும் சிந்தனைகளில் மூழ்கியவாறே தூங்கி விட்டான் மருது .

தூக்கம் கலைந்த போது திருவள்ளுவர் நின்றிருந்தார் . எல்லோரும் இறங்கிக் கொண்டிருந்தார்கள் . பக்கத்து ஸீட் வாலிபன் ஏற்கனவே இறங்கி விட்டிருந்தான் .

மருது தன் பெட்டியை எடுத்துக் கொண்டான் . அவன் திருமணத்திற்கு சென்னை நண்பர்கள் பரிசாகக் கொடுத்திருந்த அந்த பெட்டியில் நடுப் பூட்டு ஆரம்பத்தில் இருந்தே சரியாக வேலை செய்யவில்லை . அதன் பின் நாலைந்து தடவை சென்னை வந்தும் நேரம் கிடைக்காமல் போய் விட்டது . இந்தத் தடவை காலையிலேயே வந்த வேலையை முடித்து விட்டு மத்தியானம் எப்படியும் அந்த கடைக்குப் போய் கியாரண்டி கார்டையும் , பில்லையும் காண்பித்து வேறு பெட்டி மாற்றிக் கேட்க வேண்டும் என்று எண்ணியவாறு மருது தன் பெட்டியோடு லாட்ஜ் நோக்கி நடந்தான் .

-------------- --------------------- ---------------------

02 . 09 . 1993 தேதியிட்ட குமுதம் வார இதழில் வெளிவந்த எனது ஒரு பக்கக் கதை .    

நீயும் நானும்

நீயும் நானும்

நீயும்

நானும்

வேறு வேறுதான் .

உடலால் ,

உண்ணும் உணவால் ,

உடுக்கும் உடையால் ,

வசிக்கும் ஊரால் ,

வாழ்கின்ற வாழ்க்கையால் .

எனினும்

உள்ளத்தால் ,

உருவாகும் எண்ணத்தால் ,

பட்ட காயங்களால் ,

படுகின்ற அனுபவங்களால்

நீயும்

நானும்

ஒன்றே

தெரியுமோ ?

[ புதுப்புனல் பிப்ரவரி 2014 ]

உற்றுக் கவனியுங்கள் .

 உற்றுக் கவனியுங்கள் .....

உற்றுக் கவனியுங்கள் தலைவரின் வார்த்தைகளை .

கற்றுக் கொள்ள அதில் ஏதுமில்லை எனினும் ;

வெற்றுப் பேச்சு மட்டுமே போதும் - உலகில்

வெற்றி பெற என அது உணர்த்துவதால் .

உற்றுக் கவனியுங்கள் தலைவரின் வார்த்தைகளை .

நாமும் அவைகளும்

நாமும் அவைகளும் .

எதை நீ அன்பென்கிறாய் ?

உன்னை நேசிக்கும்

அதே அளவில்

இந்த புல்லை ,

அந்த மேகங்களை ,

மின்னும் நட்சத்திரங்களை ,

நிமிர்ந்த மரங்கள் ,

அதன் இலைகள் ,

வீசும் காற்றை

நேசித்தல் தவறா ?

அசைவென்பது

உனக்கு மட்டுமா ?

அசைவும் , உணர்வும்

உள்ள அவைகளுக்கு

நேசிக்கப்படும் தகுதி இல்லையா ?

எனவே

நண்பனே !

புல்லை மிதிக்காதே ...

இலையைப் பறிக்காதே ...

மரங்களை வெட்டாதே ...

இன்னும் ...

[ புதுப்புனல் நவம்பர் 2013 ]        

பார்வை - சிறுகதை .

பார்வை .                   சிறுகதை                     

நகரத்திற்கே உரித்தான பரபரப்பு . மாலைச் சூரியனின் மரண அவஸ்தை .

நான் போக வேண்டிய இடத்திற்கு பஸ் இன்னும் ஒருமணி நேரம் கழித்துத்தான் . என்னைப் பொறுத்த வரையில் ஒவ்வொரு நாளும் இப்படி பஸ் ஸ்டாப்பில் காத்திருக்கும் மாலை நேரம்தான் வாழ்வின் நிஜங்களைத் தரிசிக்கும் கணங்கள் .

காகிதங்களுடனும் , எண்களுடனும் அலுவலகத்தில் கழியும்  ‘வயிற்றுக்காக ‘ நேரத்திற்கும் , காற்றில்லாத அறையின் அவலத்தில் ஸார்த்தரின் எழுத்துக்களோடு உறவாடும் ‘ மனதிற்காக ‘ நேரத்திற்கும் இடையில் உள்ள இந்த நேரம்தான் மனித மனத்தின் நிஜமான பக்கத்தைக் காட்டும் புத்தகம் .

எதிரே தெரிகின்ற உயர்ந்த கட்டிடம் . பின்புறம் ஓடும் கழிவுநீரின் கரைகளில் முடங்கியிருக்கும் குடிசைகள் – அதனைச் சுற்றி உழலும் ஒரு தனி உலகம் .

எதிர்ச் சுவரில் பெரிய போஸ்டர் . உடைகளைப் பற்றிக் கவலைப் படாத கதாநாயகி . அவளை விடப் பெரியதான A . அந்தப் படங்களைப் போடுவதற்கென்றே சில தியேட்டர்கள் . அந்தப் போஸ்டர்களை ஒட்டுவதற்காகவே சில சுவர்கள் .

பக்கத்தில் சிறிதாக பகல் காட்சியில் ‘ 7வது மனிதன் ‘ . பிழைக்கத் தெரியாத டைரக்டர் .

பெரிய சதுரத்தை நிற்க வைத்து வர்ணங்களை இறைத்தாற்போல பெட்டிக்கடை . எத்தனை பத்திரிகைகள் ! இலக்கிய ஆர்வம் வளர்கிறது என்ற பெருமிதத்தைக் கொல்வதற்காகவே அவற்றின் பின்னால் கயிற்றில் தொங்கும் சில பத்திரிகைகள் . அவற்றின் அட்டையில் போஸ்டர் கதாநாயகியின் சிறு பதிப்புகள் . பெண்மைக்கு அவை அளிக்கும் விளக்கம் மனதைச் சுடுகின்றது .

திருப்தி அளிக்கும் சிகரெட்டின் பெரிய விளம்பரப் பலகை . உடல் நலத்திற்கு கெடுதி விளைவது பற்றிய உபயோகமற்ற எச்சரிக்கை அதன் மூலையில் .

தினம் தினம் காணும் அசைவில்லாத காட்சிகள் . அவற்றைவிடச் சுவையானவை அவற்றின் பின்னணியில் உலவும் மனிதர்கள் .

பஸ் ஷெல்டரின் மூலையில் இருக்கும் கம்பத்தில் சாய்ந்து நிற்கும் பச்சைப் புடவை . இளம்பெண் .கல்லூரிப் பெண் . அருகில் நின்று கொண்டு வலது கை அவள் தோளில் உரச கம்பத்தைப் பிடித்துக் கொண்டிருக்கும் வாலிபன் . அவர்களுக்கிடையே மெல்லிய குரலில் நடை பெற்றுக் கொண்டிருக்கும் முடிவில்லாத உரையாடல் . இடை இடையே பிறக்கும் அடங்கிய சிரிப்பு .

அடிக்கடி அவர்களைத் திரும்பிப் பார்த்தவாறே தனக்குள் எதோ பேசிக் கொள்ளும் வயதானவர் . கையில் குடை , மாத ஜோதிடம் . ரிட்டையர்ட் லைஃபைக் காட்டும் முகம் . அவரிடம் ஏற்படும் உணர்ச்சிகளின் பரிமாணம் எனக்குப் புரியவில்லை .

தலைமுறை வித்தியாசம் உருவாக்கிய வெறுப்பாக இருக்கலாம் . அவள் வயதில் தனக்கிருக்கும் மகள் இதே நேரம் இதே போல எவனுடனாவது நின்று கொண்டிருப்பாளோ என்ற பயமாக இருக்கலாம் .

பார்வையைத் திருப்புகின்றேன் .

வாரப்படாத தலைமுடி , ஷேவ் பண்ணாத தாடி , மீசை , டெனிம் , அலட்சியமாக ஜீன்ஸூள் செருகப் பட்டிருக்கும் சட்டை , கண்களில் ஒளியில்லாத விரக்தி , கையில் ‘ நீட்ஷேயின் கடிதங்கள் ‘ . தன் மீது மோதி திரும்பும் பார்வைகளின் வெறுப்பைக் கண்டு கொள்ளாமல் இடைவிடாமல் புகையும் சிகரெட்டோடு , உடம்பை தளர்த்தி சுவரில் சாய்ந்து நின்று கொண்டிருக்கும் இவனை கல்லூரிக்குப் போய்க் கொண்டிருந்த நாளிலிருந்தே இந்த பஸ் ஸ்டாப்பில் பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறேன் .

அப்போதெல்லாம் ‘ ரேமன்ஸ் ‘ விளம்பரத்தில் இருந்து கிளம்பி வருவது போல இருப்பான் . கவலைப் படுவது எப்படி என்று ஒரு ஸிம்போஸியமே நடத்தினால் கூட அவனுடைய மகிழ்ச்சி குறையாது என்பதைப் போல அவ்வளவு கலகலப்பாக இருப்பான் .

அவனுடைய மாற்றத்தை விடாமல் கவனித்துக் கொண்டுவரும் எனக்கு அவன் மனதின் பிரளயம் நன்றாகப் புரிகின்றது .

” என்ன மச்சி ! நேத்து இண்டர்வியூவிற்குப் போனியா ? “ இந்தக் கேள்வி அவனிடம் கேட்கப்படுவதை அடிக்கடி கேட்டு இருக்கிறேன் .

“ எஸ் “ அமைதியான பதில் . இதுவும் வழக்கமானதுதான் .

“ இப்படியேவா போனே ? “

பதிலாக வரும் அவன் வார்த்தைகள் சுற்றி நிற்பவர்களைப் பாதிக்கின்றது . தங்களது சமூக நியதிகளை அவன் தாண்டி ஓடுவதைப் போல அவனைப் பார்க்கிறார்கள் .அப்படி ஓடத்தான் விரும்புகின்றேன் என்பதைப் போல அவன் அதே அலட்சியத்துடன் புகையை உள்ளே இழுத்து வெளியே விடுகின்றான் .

நான் பார்வையைத் திருப்புகிறேன் .

கடந்த காலத்தை மறைக்க முயலும் மலிவான அலங்காரங்களோடு , உடம்பின் வளைவுகளாலும் செயற்கை சிரிப்பாலும் தனது தொழிலுக்கு விளம்பரம் செய்து கொண்டிருக்கும் பெண் . அவளைப் பொறுத்த வரையில் இரவு – பகல் என்பதெல்லாம் அர்த்தமில்லாத வார்த்தைகள். வாழ்வில் வயிற்றின் பங்கை நன்கு உணர்ந்தவள் .

சில சமயங்களில் அவள் கண்களில் தெரிவதைப் படிக்க முயல்வதுண்டு . தெரிவதெல்லாம் அவற்றில் பளிச்சிடும் அழைப்புதான் .

நான் பார்வையைத் திருப்புகிறேன் .

“ ஹலோ , என்னது இது ? மிஸஸ் துர்க்காராம் பஸ்ஸிற்காக நிற்பது ஆச்சரியமா இருக்கே ! வண்டி என்னாச்சு ? “

நான் மிஸ்ஸ் துர்க்காராமைப் பார்க்கிறேன் . வயதின் மேல் ஏற்பட்ட பயம் அவள் அலங்காரத்தில் தெரிகிறது . பஸ்ஸின் மீது ஏற்பட்ட கோபத்தில் பல்லவனைத் திட்டுவது புரிகின்றது .

நான் பார்வையைத் திருப்புகிறேன் .

ஒரு மாற்றம் என் மனதை நெருடுகின்றது .

அந்த பஸ் ஷெல்டரின் மூலையில் வழக்கமாக உட்கார்ந்திருக்கும் பூட் பாலிஷ் முருகன் அந்த இடத்தில் இல்லை . பதிமூன்று வயதுதான் இருக்கும் . தன் உழைப்பால் வாழ்கிறோம் என்ர பெருமிதத்தில் வறுமையை மறைக்க முயலும் முகம் . நான் அவனது வாடிக்கைகளில் ஒருவன் .

இன்று அவனை வழக்கமான இடத்தில் காணாதது ஏதோ போல் இருக்கின்றது .என்னவாயிற்று அவனுக்கு ?

மனதினுள் ஒரு நெருடல் .

நான் தினம் தினம் காணும் மனித சித்திரங்களில் அவன் சற்று வித்தியாசமானவன் . அழகற்ற கான்வஸில் வரையப்பட்ட அழகான ஓவியம் . சத்தியசோதனையைப் படிக்காமலே வாழ்க்கையை நேர் கோடு ஆக்கிக் கொண்டிருப்பவன் .

“ குட் ஈவினிங் ஸார் ! “

திரும்புகிறேன் . இடது கையில் கூடை . வலது கையில் ஒரு கடலைப் பொட்டலம் . ராமு – ஒவ்வொரு மாலையும் நான் சந்திக்கும் இன்னொரு நேர்கோடு . சின்ன வயதில் படிப்பை நிறுத்திவிட்டு கடலைக் கூடையோடு நகரத்தின் மூலைமூலையாகச் சுற்றிக் கொண்டிருக்கும் இவனை நம்பி ஒரு குடும்பம் . சின்ன வயதில் எத்தனை பொறுப்புகள் .

அவன் நீட்டுகின்ற கடலையை வாங்கிக் கொள்கிறேன் .

“ முருகன் எங்கே ? “

“ காலைல போலீஸ் புடிச்சிட்டுப் போயிட்டாங்க ஸார் . “

“ நிஜமாவா ? “ என் மனதின் நெருடல் விரிகின்றது .

“  ஆமா ஸார் . ஒரு வாரமா வருமானமே இல்லைன்னு சொல்லி அழுதான் . பிக்பாக்கெட் அடிக்கப் போறேன்னான் ... எவ்வளவோ சொல்லியும் கேட்கல . “

ராமு டெனிம் ஜீன்ஸிற்கு கடலையோடு புன்னகையையும் சேர்த்துக் கொடுக்கிறான் . இன்னொரு கஸ்டமர் .

“ தாங்க்ஸ் ராமு ! “ டெனிம் ஜீன்ஸ் காசோடு நன்றியையும் அளிக்கிறான் .

ராமுவின் பார்வை மிஸஸ் துர்க்காராம் மீது பதிகின்றது . நகர்கிறான் .

“ கடலை சாப்பிடுங்கம்மா . “

“ நீ விற்கிற கடலையையா ? இப்படி பிளாட்பாரத்தில் விற்பதை எல்லாம் வாங்கித் தின்னா ஊர்ல உள்ள வியாதியெல்லாம் வரும் . கொஞ்சங்கூட சுத்தமில்லாதவங்க . “

ராமு நகர்கிறான் . இளம் கால்களில் வேகம் .

அவனை வெறுப்பாகப் பார்த்துவிட்டு மிஸஸ் துர்க்காராம் காலியாக வரும் ஆட்டோவை கை காட்டி நிறுத்துகிறாள் .

மாற்றத்திற்காக பஸ் பயணம் செய்ய வந்து , பொறுமை இழந்து போய் விட்ட நிலையில் அவசரமாக ஆட்டோவை நோக்கி விரைகின்றாள். ஆட்டோவில் ஏறப் போகும் நேரத்தில் அவளை நோக்கி இரண்டு மெல்லிய கைகள் நீளுகின்றன . வறுமை உடம்பெங்கும் தெரிய நிற்கும் இந்நாட்டு செல்வம் ஒன்று . சகோதர இந்தியன் !

சுண்டி விடப் பட்ட நாணயம் ஒன்று உருண்டோடுகிறது . முழு நாலணா . மிஸஸ் துர்க்காராமின் அலட்சியம் நாணயத்தின் ஒலியில் தெரிகின்றது . குனிந்து பொறுக்கும் விரைவில் அந்தச் சிறுவனின் இல்லாமை தெரிகின்றது .

அந்த நாணயம் பொறுக்கப் படுவதற்கு முன்பே மிஸஸ் துர்க்காராமை நோக்கி நீளும் மற்றொரு கை . மீண்டும் ஒரு நாணயத்தின் உருளல் . ஆட்டோ புறப்படுகின்றது . திரும்பி சாலையின் வாகன வெள்ளத்தில் கலந்து மறைகின்றது .

என் மனதில் நெருடல் அதிகமாகின்றது . சட்டத்தின் பிடியில் முருகன் தெரிகின்றான் . தூரத்தில் நேர்கோடாகச் சென்று கொண்டிருக்கிறான் ராமு.  இந்த நேர்கோடும் உருவம் மாறிவிடலாம் , இல்லை மாற்றப்பட்டு விடலாம்.

பிறரின் இரக்கத்தை நம்பி வாழ்ந்து கொண்டிருக்கும் வரிசையைப் பார்க்கிறேன் . மிஸஸ் துர்க்காராமிடம் நாலணா பெற்ற சகோதர இந்தியர்கள் , வலது கையில் பாதி இல்லாத ஒருவன் , கடந்த காலத்தின் சுவடுகள் முகத்தில் புண்களாக மாறிய பெண் , எதிரில் விழும் நாணயங்களையும் பக்கத்தில் வரும் மனிதர்களையும் மட்டுமே பார்க்க முடிகின்ற ஒரு குருடன் . வரிசை நீள்கின்றது . பின்னால் சுவரில் ஏதோ ஒரு ஆண்டின் இலட்சிய வரிகள் நிறம் மாறித் தெரிகின்றது .  ’இவர்களுக்குத் தேவை ஊக்கம் , இரக்கம் அல்ல .’

முருகனும் அந்தப் பெண்ணும் இவர்களிடம் இருந்து வித்தியாசப்பட்டுத் தெரிகிறார்கள் . அவர்கள் உரு மாறியவர்கள்தான் . ஆனால் சமூகத்தின் இரக்கத்தை நம்பி வாழாமல் தங்கள் மன வலிமையால் வாழத் துணிந்துவிட்ட சுயமரியாதைக்காரர்களாகத் தெரிகிறார்கள் . எங்கோ படித்த வரிகள் நினைவில் மோதுகின்றன . சமுதாயம் குற்றங்களை உருவாக்குகிறது . குற்றவாளிகள் அவற்றை செய்து முடிக்கிறார்கள் .

உண்மைதான் . இவர்கள் உருவாகவில்லை . உருவாக்கப் படுகிறார்கள் .

“ ஏ சமுதாயமே ! உன்னிடம் இருந்து உருண்டோடும் நாணயங்கள் உண்மை உழைப்பிற்கு கூலியாக மாறட்டும் . சோம்பேறிக் கூட்டத்தை உருவாக்கும் போலி கௌரவமாக இருக்க வேண்டாம் . “

மனதின் குரல் வலியை ஏற்படுத்துகிறது .

“ உன் வக்கிர எண்ணங்களால் நேர்கோடுகளை உருமாற்றி சிதைத்து விடாதே . அவர்களும் மனிதர்கள்தான் . சத்திய சோதனையை வாழ்க்கையாக்கிக் கொள்ள அவர்கள் மகாத்மாக்கள் இல்லை . “

டெனிம் ஜீன்ஸ் கையில் சிகரெட்டோடு அப்படியே நின்று கொண்டிருக்கிறான் . மனதின் குமுறல் சிகரெட் புகையாக வெளியேற வெறித்த பார்வையோடு நின்று கொண்டிருக்கிறான் .

அன்றைய வருமானத்தை அளிக்கப் போகும் எவனோ ஒருவனுடன் அந்தப் பெண் பக்கத்துச் சந்தில் மறைகிறாள் . நான் வந்து நிற்கும் பஸ்ஸில் ஏறிக் கொள்கிறேன் .

----------- ------------ ------------ -------------

“ வட்டங்கள் – சதுரங்கள் – முக்கோணங்கள் “ என்ற தலைப்பில் நடத்தப் பட்ட சிறுகதைப் போட்டியில் பிரசுரத்திற்கு தேர்வாகி 20. 05 .1983 தேதியிட்ட தினமணி கதிர் வார இதழில் வெளிவந்த எனது சிறுகதை .  

------------------------------------------------------------------------------------------------------     

    

காலத்திரயம்

காலத்திரயம்

நேற்று

நடந்ததைப் பேசிப் பேசியே

வயதாகி விட்டது .

இன்றைய தினத்திலும்

நேற்றைய தினத்தைத்

தோண்டுவதால்

இன்று என்பதே

இல்லாமற் போயிற்று .

நாளைய தினத்திலும்

நேற்றைய தினமே

தூவப்படும் என்பதால்

நாளையும் இல்லாமல்

போய்விடக் கூடும் .

எனினும் ...

எப்போதும் ...

நேற்று

என்பது இனிமைதான் .

[ புதுப்புனல் நவம்பர் 2013 ]